ฝึกงานกับ Cal-Comp วันที่เจ็ด (29/3/54)

ตอนเช้า

วันนี้กระหืดกระหอบมากเพราะจะไปทำงานสายแล้ว รอรถนานไม่มาซะที กว่าจะถึงได้รูดบัตรก็ 0758 (เกือบตายแล้ว) พอเข้ามาถึงก็มายืนดูช่างเขาประชุมกัน หลังจากนั้นก็ต่อด้วย QC แต่การประชุมในวันนี้ดุไม่หนักเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มาเพราะพี่หน่อยไม่อยู่ พอประชุมเสร็จแล้วพี่ก็มาถามเรื่อง project แล้วเราก็พาไปดูว่าจะทำอะไรบ้าง พอพี่เขาขอตัวไปดู line หลัง ๆ ต่อเราก็เดินมาเตรียมตัวที่จะไปนั่ง code ต่อ เราก็เดินไปเจอพี่เลี้ยงกำลังแงะ power supply พอดี ถามเขาเขาก็บอกว่ากำลังทำตัว drive motor อยู่เพราะตัวเก่ามันเสีย พี่เขากำลังแงะเอา crystal ออกไป จากนั้นเราก็เดินเข้ามาที่ห้องมานั่งเขียนโปรแกรมต่อ หลังจากนั้นนั่งทำ logging ไปเรื่อย ๆ แล้วก็เดินไปคุยกับพี่เลี้ยงที่ line ก็พบว่าเรื่องที่จะซื้อ MCU กันโดนยกเลิกไปเพราะเขากลัวว่าเราออกนอกโรงงานโดยรูดบัตรไปแล้วเป็นอันตรายทางโรงงานก็จะต้องรับผิดชอบ หลังจากนั้นก็กลับมานั่งคุยเล่นแล้วก็ code ต่อจนพักเที่ยง ตอนประมาณ 1120 พี่อ่าน mail ว่าวันพรุ่งนี้จะมีหมูปิ้งแจกทุกคนเป็นโบนัส... แต่พี่ ๆ ก็บอกว่า รอนานมาก

ตอนบ่าย

กลับมาถึงก็นั่งเขียน C# ต่อไปเรื่อย ๆ เขียนไปได้พักเดียวก็เบื่อ เลยออกไปเดินเล่นใน line เพื่อดูเขาทำงาน เดินไปที่เครื่อง mount chip ดูตอนพนักงานของ feed ถาดเข้าไปก็พบว่า ทำไมตอน feed connector นั้นใช้แค่ครึ่งถาด ก็เลยถามพี่คุมเครื่อง ถามไปเขาก็ทำหน้างง ๆ มารู้ทีหลังว่าเขาเป็นพม่า พูดภาษาไทยก็ไม่ได้ แล้วก็เดินวน ๆ อยู่ใน line พอบ่าย 2 ครึ่งก็นึกได้ว่า project จะต้องทำอะไรต่อ เลยหยิบกระดาษออกไปสำรวจอีกครั้ง พอกลับมาก็พบว่าพี่กำลังนั่งที่เราอยู่ เราก็นั่งไม่ได้อยู่ ๆ พี่สองคนก็เข้ามาตรวจของ เราก็ดูด้วยเลย พอดูเสร็จก็ไปประชุม ก่อนประชุมก็ไปแวะดูปฏิทินวันหยุดซะหน่อย พบว่า.... ข้าพเจ้ามีวันหยุดคือ

14-16 เมษายน คือ สงกรานต์ ควบ 17 ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ไปด้วย

2 พฤษภาคม คือ วันแรงงานแห่งชาติ (เราเป็นชนชั้นแรงงานสินะ มีสมองก็ไม่ใช้)

ไม่ต้องตกใจ มีแค่นี้แหละ เข้าเรื่องต่อประชุมวันนี้พี่หัวหน้าช่างเป็นประธาน เป็นการประชุมที่สั้นมากเพราะพี่หัวหน้าไม่อยู่ บ่าย 3 20 ก็เลิกแล้ว เลยมานั่งเขียนไดอารี่ต่อ ใจก็รอจะเลิกงานอย่างเดียวเลย แล้วก็ code ไปเรื่อย ๆ จนเลิกงานนั้นแหละ

แถมท้าย

พี่สัญญาว่าน้อง ๆ จะไม่มีทางได้มาเจอความช้ำแบบนี้แน่นอน พี่จะเตือนน้อง ๆ ทุกคนเท่าที่ทำได้ ถ้าจะให้พูดว่ารู้สึกยังไง รู้สึกว่าน้อยใจมาก ๆ ทำไมไม่ยุติธรรมอย่างนี้